In het AD van dinsdag 18 maart vond ik een uitgebreid artikel, geschreven door Rianne Heus over wel een heel bijzonder kind. Namelijk Duuk Niemandsverdriet. Het negenjarige jongetje wie dit jaar een uitslag van maar liefst 550 punten voor zijn Cito haalde en daarmee samen met nog een ander wonderkind uit Eindhoven het hoogste scoorde van het gehele land! Maar wat maakt Duuk dan nog zoveel maal interessanter dan die andere bolleboos waar al eerder over werd geschreven? Zijn leeftijd natuurlijk!
Waar de meeste kinderen normaliter zo rond de leeftijd van 11/12 jaar de stap nemen om naar de middelbare school te gaan, neemt de negenjarige Duuk die stap al zo'n 3 jaar eerder. Hij is namelijk hoogbegaafd! Groep 1 en 2 heeft hij in zo'n 1,5 jaar gedaan en toen hij eenmaal in groep 5 zat, stapte hij over naar groep 7. Daar, bij zijn mentale leeftijdsgenootjes, voelde hij zich namelijk een stuk beter thuis en vond hij tenminste weer wat uitdaging in de lesstof. Nu, een jaar later, is hij klaar om de brugklas te betreden.
Duuk zelf kijkt hier echt naar uit, maar zijn moeder heeft er zo haar twijfels over. Ze maakt zich namelijk best wel zorgen om het leeftijdsverschil dat hij zal hebben met zijn klasgenootjes. Zou hij wel vrienden maken en er bij horen straks? En dat is dan ook precies wat mij zo aan het denken heeft gezet. Ongetwijfeld zal het voor Duuk goed zijn om les te volgen op een niveau wat bij zijn denken past en overstappen van groep 5 naar groep 7, daar sta ik ook nog wel achter. Maar met je negen jaar al naar de brugklas van het voortgezet onderwijs toegaan? Is dat niet een ietswat grote stap?
Mocht Duuk naar het gymnasium gaan, zoals natuurlijk verwacht, en als alles soepel verloopt, dan is hij 15 wanneer hij zijn diploma zou behalen en voor een vervolgopleiding moet kiezen. Hoe kan men zoiets nou verwachten van een jongen die de puberteit pas net betreed? Zoveel zelfstandigheid kan zo'n jongen, hoogbegaafd of niet, toch helemaal niet aan? Mij lijkt het in ieder geval een onverstandige beslissing.
