Lerarenopleidingblog: Bouwsteen 3: De puber in de groep

woensdag 19 maart 2014

Bouwsteen 3: De puber in de groep

In het boek 'Het puberbrein binnestebuiten' kwam in een bepaald hoofdstuk naar voren door welke contacten pubers zich zoal laten beinvloeden. Hierbij speelden niet alleen familie en vrienden blijkbaar een grote rol, maar ook kenissen en andere leeftijdsgenoten. Waarbij vooral die laatste groep voor mij zo interessant lijkt. Ik ben zelf een blogger en weet er dus alles van om oppervlakkig contact te hebben met mensen via het internet die je eigenlijk niet of amper kent. Ook weet ik hoe goed het kan voelen om een complimentje te krijgen of leuk gevonden te worden door mensen van je eigen leeftijd, die niet eens zo dichtbij je staan. En natuurlijk hoe het voelt om af en toe een steek onderwater te krijgen, het gevoel te hebben dat je helemaal niet zo leuk bent en er al helemaal niet bij hoort.

Het zijn tegenwoordig niet meer die 10 familieleden op facebook waarvan je wilt dat ze jouw status liken. En nee, ook die 10 vriendinnen die je foto leuk vinden doen er eigenlijk niet meer zodanig toe. Dat zij jouw status en foto's liken dat is gewoon normaal. Nee, wat tegenwoordig veel belangrijker is voor de jeugd is dat er van die overige 400 oppervlakkige kennissen ook zo'n 30 mensen interesse tonen in wat jij op dat moment aan het doen bent.

Je voelt hem al aankomen. Termen als 'socialbesitas' en 'fomo' vliegen zo direct de toonbank over als warme broodjes. Maar zonder enige vorm van gekkigheid, daar zit wel een kern van waarheid in. Waar pubers vroeger enkel de druk voelden om in de smaak te vallen bij hun leeftijdsgenoten op het schoolplein, voelen zij nu constant die druk om er bij te horen. Door bijvoorbeeld het plaatsen van een leuke selfie op instagram of een inspirerende quote op twitter. Kan het dan niet allemaal gewoon wat minder? Nee, want als je niet mee doet aan de hype, tja dan val je natuurlijk automatisch uit de boot. Althans, zo werkt het in de ogen van de pubers.

Konden zij zich maar realiseren dat er veel meer tot de wereld behoort dan enkel het plaatsen van die coole selfie op instagram of die inspirerende quote op twitter!

Ik houd niet van uitgaan. Of nouja, ik houd niet van uitgaan zoals het gros van de mensen dat vandaag de dag doen. In de tijd van mijn opa en oma zou ik uitgaan leuk gevonden hebben. Rond een uur of 9 's avonds gingen hun naar de plaatselijke danszaal om daar tot een uur of 1 s' nachts met elkaar te dansen onder het genot van een alcoholische versnapering. Want daar houd ik wel van: dansen. En ook van alcoholische versnaperingen trouwens. Met mate dan. Maar helaas leven we niet in het tijdperk van mijn opa en oma. En helaas is het vandaag de dag ook niet meer gebruikelijk om van 9 tot 1 de dansvloer op te gaan. Nee, vandaag de dag is het niet cool om voor 11 uur 's avonds de uitgaansscene te betreden en de avond is ook eigenlijk pas compleet als je rond een uur of 4 de tent uitrolt. Daarna nog een vette hap bij de plaatselijke snackbar en zo vind je jezelf ineens om een uur of 5 pas weer thuis. Niet voor mij weggelegd. Ten eerste begin ik rond een uur of 2 s' nachts al moe te worden en vind ik het eigenlijk wel mooi geweest. Of beter gezegd: tijd om naar bed te gaan. Ten tweede snap ik niet waarom het hoopje overgeefsel in de hoek van de toiletruimte tegenwoordig traditie lijkt te zijn. Of erger nog: dat je mensen ter plekke ziet overgeven en vervolgens weer gewoon een slok van hun bier ziet nemen. Want A, dat is gewoon hartstikke smerig. Wie houd er nou van de geur van kots? Niemand lijkt me. En B, ik vind het ook een beetje zielig en voel iedere keer weer een bron van afkeer opborrelen wanneer ik het zie gebeuren. Want waarom is het vandaag de dag maar de normaalste zaak van de wereld als je regelmatig boven de toiletpot hangt na of tijdens een avondje stappen? Waarom zijn er zoveel mensen die het blijkbaar nodig vinden om zich zo erg klem te zuipen dat ze er de volgende dag de gehele middag last van hebben. Alsof je die avond dan jezelf geweest bent. Alsof je dan kan zeggen dat je ook maar enigszins beschikt over zelfvertrouwen. Want had je dat wel, dan vond je het niet nodig om zoveel bier achterover te gooien. Want dan was de avond al gezellig genoeg zonder die alcoholische versnaperingen. Omdat je gezellig met vrienden en vriendinnen aan het dansen was. Omdat je vind dat hun een leuke persoonlijkheid hebben om mee op te kunnen trekken en omdat jij vind dat jij zelf de moeite waard bent om mee opgetrokken te worden. Achja. Misschien bekijk ik het wel allemaal iets te pessimistisch. Maar eerlijk. Ik snap het gewoon niet. Want ik voel die behoefte niet.

Dat het hier heel de week nog niet geregend heeft laten we voor het gemak even buiten beschouwing. Want dat zou de pret verpesten. En mijn schaamtegevoel nog meer doen leven dan het nu al doet. Want ergens is het natuurlijk wel van de zotte. Ik geef potverdorie aardrijkskunde. Uitgerekend ik zou toch degene moeten zijn die het goede voorbeeld geeft en rekening houdt met de klimaatverandering op deze wereld. Maar nee hoor. Ik neem lekker de auto en stoot CO2 uit alsof het niets is. En ik eet verdomd veel vlees. Wat ook niet goed is voor het klimaat, mocht je dat nog niet wisten. Wat ben ik een slecht rolmodel. Maar he, wel een slecht rolmodel zonder van die vieze vliegjes in haar haar. ( want die krijg je he, van fietsen door een polder ) Daar is ook wat voor te zeggen.. Toch?