'Scholen in de vier grote steden maken vaker melding van problematische scholieren dan overige steden. Kinderen in Utrecht en Zuid-Holland zorgen voor de meeste problemen. In Overijssel wonen de braafste scholieren.'
Als inwoner van een van de kleinste dorpjes van Nederland in Noord-Brabant maak je niet altijd even veel mee. Op mijn middelbare school van vroeger zaten heus wel eens wat relschoppers en ja er zijn zelfs twee leerlingen geschorst in de tijd dat ik daar nog rondliep. In mijn ogen was dit toendertijd schockerend. Twee hele leerlingen! Wow! Tot ik in de Telegraaf van woensdag vijf februari las dat er dit jaar wel 5300 jongeren tijdelijk zijn geschorst. Waarvan 596 leerlingen helemaal niet meer terug mochten komen.
Zoals het citaat hierboven al verklapt, kwam het overgrote deel van die leerlingen uit de grote steden. Toen ik dat las, dacht ik aan wat mijn familie mij altijd vertelde. Of ik wel zeker wist dat ik leraar wilde worden? Want wat nu als ik geen baan kon vinden hier in de buurt en ik een grote stad als Rotterdam moest gaan werken. Wilde ik dat dan wel? Kon ik dat wel aan?
Mijn antwoord daarop was dan altijd dat ik dat niet zeker wist, dat ik daar achter zou moeten komen.
